Ook binnen ons bedrijf rolt de groene bewustwordingsgolf als een tsunami door de gangen. Zo vraagt een poster bij de printers of het wel écht nodig is om je documentje te printen en vertelt een tweede poster je hoeveel CO2 dat printen nu allemaal in de atmosfeer brengt. We krijgen allemaal al een bus- of treinkaart om naar ons werk te komen en voor die vergadering in de binnenstad van Den Haag kun je uit de kelder een fiets pakken. Ons kerstpakket konden we bestellen op www.duurzaam-kerstpakket.nl en in het kader van hergebuik konden we voor het goede doel kleding en spullen die we niet meer nodig hadden inleveren, die dan naar al die mensen konden die het harder nodig hebben dan wij.
Je kunt zélfs zelf kiezen of je nu een stenen mok voor je koffie neemt of een plastic bekertje pakt… Dus of je nu voor het “minder plastic in het milieu”- kamp bent of van het “afwassen is schadelijker voor het milieu dan het recyclen van plastic”-kamp, bij ons doe je het altijd groen!
Stuk voor stuk prima initiatieven. Van sommigen kun je je afvragen of ze nu veel zoden aan de dijk zetten, maar veel (milieu) schade brengt het allemaal niet toe. Soms slaat het groene kamp echter de plank volledig mis.
Dit jaar kwam de Groene Sint langs en bracht een doosje met een prachtig gedicht dat ons erop wees dat je heel veel energie kunnen besparen als je je computer maar op stand-by zet als je hem even verlaat. Het cadeautje in het doosje ging ons hierbij helpen.
Nadat ik het doosje (van gerecycled karton!) opende en me door twee lagen inpakplastic (vast ook wel recyclebaar!) heengeworsteld had, lag daar op mijn bureau een grote witte knop met een usb-snoertje eraan. Als ik nou die knop op mijn pc aansloot, verhaalde de Groene Sint, en erop drukte als ik mijn werkplek verliet, dan zou mijn computer op stand-by springen en zou ik energie besparen en dus goed bezig zijn voor het milieu.
Als ik dan weer terug op mijn plek kwam hoefde ik alleen even op de aanknop van mijn pc te drukken (de witte knop nog eens indrukken werkte niet) en dan zou mijn pc weer in de zelfde staat aanspringen als waarin ik hem ge-stanby’d had.
Nu begon ik me een beetje zorgen te maken over de Sint. Hij is natuurlijk al erg oud en misschien heeft dat Groene niet zozeer met het milieu, maar met zijn staat van ontbinding te maken, maar de laatste keer dat ik hem zag bewees hij toch over een gezond stel hersens te beschikken. Hoe kon hij dit groene cadeau nu verzinnen? Ik kon er werkelijk niks groens aan ontdekken.
Want zo’n ding moet gemaakt worden. Dat kost grondstoffen, energie en geeft uitstoot van schadelijke gassen. De reputatie van dit soort relatiegeschenk-gadget-prullaria kennende zal dat vast niet klimaatneutraal gebeurd zijn. Het ding is van plastic, bevat elektronica en er gaat zelfs een lampje branden als je het ding aansluit. Het verbruikt waarschijnlijk evenveel stroom dan dat het met je stand-by gedrag bespaart.
Verder is de toegevoegde waarde van de knop nul. In enkele muisklikken kan ik mijn werk-pc zo instellen dat ik met een druk op de uitknop mijn pc op standby zet. Een druk op dezelfde knop ontwaakt mijn pc weer. Ik heb daar geen grote usb-knop voor nodig.
Het zou ook mooi zijn als de stand-by stand op onze werkplek-pc’s überhaupt zou werken. Dat doet het ook een soort van wel, alleen ben je na het ontwaken uit de stand-by stand de helft van je netwerkverbindingen kwijt.
De oplossing voor dat probleem? Je computer opnieuw opstarten… En laat dat nou net één van de momenten zijn waarop een pc de meeste stroom verbruikt!
Ik zou de knop eigenlijk weer moeten teruggeven, maar als ik al bedenk hoeveel energie het kost om dit nooit gebruikte, nutteloze ding op verantwoorde wijze te laten recyclen weet ik niet of ik ons milieu dat ook nog eens aan wil doen.
